از کجا شروع شد که من تصمیم گرفتم به تغییر دین ، چرا خواستم یک مسیحی باشم ...
داستان از جایی شروع شد که بعد از سالها زندگی در ایران و همه دروغهایی که از دین اسلام مذهب شیعه دیدم علارغم اینکه در حوزه هم تحصیل کردم و تحصیلات حوزوی دارم ولی به یه سری دروغهایی رسیدم که اگر کسی خواست توضیح میدم ، ولی تصمیم گرفتم که دینی را انتخاب کنم که به اصول اولیه یعنی آزادیهای فردی احترام میگذاشت و خدا را به عنوان پروردگار و خداوند بهشتی به زبان میاورد ، و مسیح را پسر خدا و انسانها را فرزندان خدا مینامید ، فرق دین مورمون با دیگر ادیان مسیحی در همین نکته اساسی است که بقیه ادیان در مذاهب پروتستان و ارتدکس مسیح را خدا دانسته و انسانها را بنده خدا مینامند .
این موضوع با مواردی که من آموخته بودم و با منطق من سازگار نبود و به طور کاملا اتفاقی با مورمونها آشنا شدم ، آنها با ارائه کتاب مورمون به من انتخاب را به خودم واگذار کردن .
در کتاب مورمون که از 600 سال قبل از تولد مسیح داستان شکل گیری و بشارت حضور مسیح را به یهودیان و غیر یهودیان اعلام نموده و به کررات نسبت به توبه کردن و صلح و آرامش صحبت کرده ، خبری از جنگ و کشت و کشتار توش نیست و همه انسانها رو به داشتن خانواده و احترام متقابل در خانواده دعوت کرده و از مردم خواسته که به فرامین خدای بهشتی و فرزندش مسیح که برای نجات انسانها آمده گوش کنند ...
در بخشی از کتاب به این موضوع اشاره کرده که مسیح برای کفاره گناهان انسانها از بدنش خون جاری میشه و از خدا میخواد که هرکسی که در راه مسیح قدم بگذاره در آن دنیا که بشارت داده با مسیح محجور شده و در بهشت زندگی کند ...
مورمونها معتقد هستند که پس از این دنیا و پس از مرگ جسم روح در عالم برزخ منتظر روز قیامت و زمان ظهور مسیح مانده و در آن هنگام با ظهور مسیح روحها به جسمهایشان بر میگردد و برای سوال و جواب در درگاه الهی آماده میشوند و وای به حال کسانی که در این دنیا ظلم روا داشتند .
غیبت مسیح و ظهور دوباره او بر همگان مسلم و جای هیچ تردیدی ندارد ولی از نظر من ظهور مهدی در اسلام بر اساس احادیثی نقل شده که امکان تحریف و دستکاری را دارد و لذا اعتقاد به ظهور مسیح منطقی تر بود برام و ایمان به وجود او علت اصلی انتخاب من به مورمون شدن بود و با نزدیک شدن در مسیر این دین برکت از جانب خدا به سمت من بیشتر شد ...
در آینده بیشتر در مورد برکات خداوند در زندگی خودم خواهم نوشت ...
No comments:
Post a Comment